Nederland heeft het laagste personeelsverloop in heel Europa. Betekent dat dan dat de Nederlandse werknemers het over het algemeen goed naar hun zin hebben en voldoende uitdaging vinden in hun
werk? Het tegendeel is vaak het geval. Het ziekteverzuim als gevolg van onvrede en psychische problemen is de laatste vijf jaar verdubbeld.
Medewerkers blijven in hun baan, omdat ze de zekerheid die het vaste contract biedt ‘momenteel’ niet kunnen of willen opgeven. Ze zitten niet te wachten op een tijdelijk dienstverband of
flexcontract en blijven ‘zitten waar je zit’. Resultaat is een grote groep werknemers die niet meer optimaal gemotiveerd is om zich in te zetten voor hun werkgever of erger nog, die zich ziek
meldt. En zoals ik al in een eerdere blog “Bent u een werkgever die zo optimaal mogelijk zorgt voor zijn medewerkers?” vermelde, zijn niet gemotiveerde medewerkers minder productief dan gemotiveerde en zijn
de kosten van zieke medewerkers hoger dan menigeen denkt.
Ziekteverzuim door werkstress kost werkgevers jaarlijks € 1.800.000.000
Wat betekent dat als je daar als werkgever geen aandacht aan geeft? Loyaliteit aan de werkgever heeft dan plaatsgemaakt voor angst voor het onbekende. De originele gedachten, spontaniteit, inzet en betrokkenheid zijn weg. Daarvoor in de plaats komen risicomijdend gedrag (‘mij kunnen ze niks maken’) en behoedzaamheid. En natuurlijk het risico voor (langdurig) ziekteverzuim. Hoeveel beter is het als werkgevers en werknemers samen werken aan actieve mobiliteit en duurzame inzetbaarheid. Periodiek een loopbaankeuring uitvoeren, zoals we ook onze auto laten keuren. Wat gaat goed, wat gaat beter, wil en kan ik deze baan nog jaren uitvoeren en hoe goed ben ik voorbereid op de komende tijd?
Er zijn genoeg mogelijkheden om dit samen of met hulp te bespreken, waarna ieder zijn eigen verantwoordelijkheid kan nemen.
